Kadınlar Gülmemeli

Muhteşem kapaklı, pembe rengin hakim olduğu çokca kitap almışımdır. İyi kitabın kapağı da iyi olur düşüncesine katılmak istemesem de kitap seçimimi çok satanlar ya da güzel kapaklı kitaplar arasından yapıyordum. Ne kadar da yanlışmış, yanlışmışım. Özgün ve kucaklayıcı, özgür ve yakalayıcı karakteristikteki bir yazarı tanımak şansına erişemeyecektim, kitabı kendim seçseydim.

kitapgalerisi

Kitapçıda güzel kitaplarımı yüklendiğim bir gün bu güzel kitaba denk geldim. Tamamen adı ile dikkatimi çekti. Fotoğraftaki mavi tonun yakalayıcılığı değildi kişiyi cezbeden. Varolan, doğru bir ifadeydi. Kocaman yazıyordu görmek isteyen için. "Kadınlar Gülmemeli". Ne kadar küstahtı. Bir adam gerçekten kadınlarla ilgili bu şekilde konuşabilir miydi? Feminizmden ve abartılarından haberi yok muydu? Kitabını böyle bir adla gerçekten satabileceğini ve pazarda yer edinebileceğini düşünmesi mantıklı mıydı? Belki de adam dalga geçiyordu. Eğleniyordu. Umrunda değildi çünkü. Kadınlar kimdi? Erkek olmadığı an zihinlerde beliren, tamamlayıcı cinsiyet. Bu kadar sinirlenmiştim işte. Bu kadar kızmıştım ama yetmezdi. Adama daha fazla kızmak istiyordum. Mümkünse acımak. Elimdeki kitapların hepsini masaya bıraktım ve kitabın sayfalarında gezinmeye başladım. Bana küstahlığıyla ilgili biraz daha detay vermeliydi. Onu haklı yere eleştirdiğimi, asla suçlamadığımı haykırmalıydı. Rastgele bir sayfa açtım, onu köşeye sıkıştıracağımı biliyordum ve sonra, bir şey oldu. Okumaya başladım.


"Evet. o yıllar hep aynı düşleri görürdün hemen hemen: Evren denizdi, küçük dalgacıklarla başsız ve sonsuz bir deniz. Bildiğimiz güneş ise mavi suların altından doğardı, ama salt değildi; sayısız güneşlerle. İşte sen bu görkemli denizin üstünde uzun uzun saçlarınla v e çırılçıplaklığınla sulara batmadan, güneş ışınlarında yanmadan, dev adımlarla bilmediğin odaklara doğru koşardın. Durup birazcık beklediğinde saçlarının sana kavuşmasına bakardın. Saçların maviydi, deniz maviydi, gözlerin maviydi, her şey maviydi o an." (Kadınlar Gülmemeli-Remzi Karabulut)

Şüphe yoktu. Ortada gerçek bir sevgi vardı. Yalnız ve yalnız betimlenecek hareketler sergileyen bir kadın, bir adam üzerinde bu etkiyi yaratabiliyorsa ve o kadın, artık adam için güzelliklerin tanımlarını değiştirip, kavramları utandırabiliyorsa; doğruydu. Kadınlar gülmemeliydi.

Gizem CEVİZLİ

İlk resim kaynak:visualize.us